TAbereiddy’nin kıyı köyü (Galce’de Abereddi), Acapulco kadar güneşli veya göz kamaştırıcı değil, ancak iki yerin şöhret konusunda ortak bir iddiası var: her ikisi de ünlü uçurum dalış noktalarıdır. Galler versiyonu, Abereiddy Körfezi’nin kuzey ucundaki Mavi Lagün’dür; birkaç kez Red Bull Cliff Diving şampiyonasına ev sahipliği yapmış, derin yeşil sulara (adından da anlaşılacağı gibi mavi değildir) 30 metrelik bir düşüş.

“Lagün” aslında eski bir arduvaz ocağı, 1910’da kapatıldıktan sonra deniz tarafındaki duvarın patlatılmasıyla oluşmuş. Ziyaretimde tepeden atlayan kimse olmasa da alt katlarda dalgıç kıyafetiyle gezinen turistler var. lagün ve çevresindeki kayalıklardan. Pembrokeshire, neredeyse 40 yıl önce burada “icat edilen” coasteering’in evidir.

Abereiddy’nin, jeolojik çevrelerde fosil graptolitleriyle ünlü olan siyah kumlu plajı boyunca yürüyorum: 450 metre yıl önce Ordovisiyen şistine gömülmüş minik, kırılgan görünümlü deniz omurgasızları. Çakıl taşlarına kazınmış bir çifte rastlıyorum ama onları başka birinin keşfetmesine ya da denizin birkaç milyon yıl daha gömmesine bırakıyorum.

Sahilden hedefim Porthgain’e doğru yola çıktım. Mavi Lagün’ü geçerek, çalkantılı İrlanda Denizi’nin 40 metre yukarısındaki uçurumun tepesine doğru kısa ama dik bir tırmanış var ve Traeth Llyfn’e doğru uçurumun kenarı ile yeşil alanlar arasındaki sahil yolunu takip ediyorum. Bu güzel altın kumlu koya giden kayalıklardan aşağıya doğru dik bir metal merdiven var: yumuşak, kayalık kayalıklara aşındırılan doğal basamaklar, yetkililere göre çok tehlikeli hale geldiğinde inşa edildi.

Ağustos ayında bu yürüyüşü yaptığımda, dalgada sallanan gri foklara ve onların yeni doğan yavrularına dikkat ediyorum. Bazen kendilerini kumsallara sürüklerler; bu durumda iyi bir mesafede kalmaları ve kolaylıkla strese girebilecekleri için rahatsızlıkları minimumda tutmaları tavsiye edilir.

Sahil yolu boyunca devam ederek, hepsi yalnızca kano meraklıları ve hevesli sahil tutkunlarının erişebildiği Porth Egr, Porth Dwfn ve Porth Ffynnon koylarının üzerinden geçiyorum ve ardından terk edilmiş binalar ve kemikler şeklindeki sahilin endüstriyel mirasına ait daha fazla kalıntıya rastlıyorum. uçurumların tepelerini süsleyen bir tramvay. 20. yüzyılın başlarına kadar gelişen Viktorya dönemi taşocakçılığı ve tuğla yapımı endüstrisinden geriye kalan tek şey bu.

Blue Lagoon’da çıkarılan kayrak taşı tramvayla Porthgain’deki limana (Galcede “keski limanı” anlamına gelir) götürülüyordu. Daha sonra oradan tuğla ve yol taşı agregası da sevk edildi. 1900 yılında Porthgain’de 30 gemi kayıtlıydı ve sekiz deponun yanı sıra taşı depolamak için büyük tuğla hazneleri vardı. Bazıları hâlâ ayakta ve Porthgain limanına doğru dik merdivenlerden inerken onların yanından geçiyorum.

Hâlâ çalışır durumda olan bir liman olan Porthgain, ıstakoz, yengeç ve uskumru arayışına çıkan balıkçılarla sağlam bir çekiciliğe sahiptir. Dönüşlerinde Pembrokeshire’daki en iyi barlardan birinde vakit geçirebilirler. Sıcak ve misafirperver Sloop, limana sadece 100 metre uzaklıkta alçak ve alçak bir konumda yer almaktadır. “Sıcak” kısım özellikle kışın sahil yolunda yürürken veya dalgalı İrlanda Denizi’nde birkaç saat açıkta kaldıktan sonra döndüğünüzde hoş karşılanır.

Abereiddy’den çok uzun bir yürüyüş mesafesi yok ama yoluma devam etmeden önce bu egzersizi Sloop’a binmek için bir bahane olarak kullanıyorum. Yaz aylarında terasta öğle yemeği yerim (olgun bir Gal çedar peyniri ve Hint turşusu sandviçi ile bir bardak yerel Whitesands soluk birası).

Güneye doğru ilerliyorum, yolun solunda çatallanan ve bir patikaya giden toprak yolu takip ediyorum, iki eski dövme demirden öpüşme kapısı da dahil olmak üzere bir dizi kapıdan geçerek tarlaların arasından geçiyorum ve geveze bir çiftçiyle sohbet etmek için duruyorum, evet , hava (geçen yaz “çok kuruydu”; şimdi ise “çok ıslak”). Parlak beyaz badanalı Felindre Kulübeleri’nden keskin bir sağa dönüp başka tarlaların arasından geçiyorum.

Burada sığırlar sıklıkla otluyor. Porthgain’den Llanrhian’a doğru giden yol boyunca kısa bir yol alarak (trafik hafif ve genellikle yavaş akıyor) ve parkurun sağa Ynys Barry’ye döndüğü rotayı seçerek önlenebilirler, ancak bu, vadideki bazı güzel manzaraları kaçırmak anlamına gelir. limana doğru.

Abereiddy Körfezi’ne geri dönmeden önce, Ynys Barry’nin tatil evlerine doğru ilerlediğimde ve taş ocaklarının işletildiği günlerden bu yana çok az değişiklik gösteren sahil ve kırsal bölgenin güzel manzaralarını sunan açık tarım arazisi boyunca bir patikaya ulaştığımda yüzümde taze bir deniz meltemi var. .

Sıcak bir günde Mavi Lagün’e dalarak serinleyeceğim – ama 30 metre yükseklikten değil…

Rotanın Google haritası

Başlangıç Abereiddy Beach otoparkı (Nisan-Ekim 4 £, yılın geri kalanında ücretsiz)
Mesafe 4½ mil
Zaman 1½–2 saat
Toplam yükseliş 144 metre
Zorluk kolay-orta

Bar

Şalopa Yılın hangi zamanında ziyaret ederseniz edin sıcak bir uğultu vardır ve güneydoğuya bakan terası özellikle yaz akşamlarında keyiflidir.

Orijinal barın tarihi 1743’e kadar uzanıyor, ancak 1997’de yapılan bir genişletme barın karakterini değiştirmedi; duvarlar, eski denizcilik, balıkçılık ve taş ocağı malzemelerinin yanı sıra, limanın en parlak dönemindeki fotoğrafları ile süslenmiştir.

Yaz aylarında yerel gruplardan düzenli olarak canlı müzik yapılmaktadır. Bir keresinde bir bira içmek için uğradığımda Cerys Matthews’un birkaç akustik şarkı söylediğini gördüm (gençliğinde birkaç kilometre uzakta Trefin köyünde yaşıyordu).

Menüde vejetaryen, vegan ve glütensiz yemekler yer alıyor ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde, spesiyaller arasında neredeyse her zaman taze balık ve mevsiminde yerel ıstakoz, yengeç ve uskumru var. (Kahvaltı 09.30-11.00, öğle yemeği 15.00-15.00 ve akşam yemeği 17.00-21.00). Önceden rezervasyon yaptırmak iyi bir fikirdir. Köpeklerini gezdirenler yaz aylarında evcil hayvanların bara girmesine izin verilmediğini unutmamalıdır.

Nerede kalınır